Nos hace especial ilusión poner este apartado en nuestra web con fotos y vídeos de nuestros peludos adoptados. En DeGats una parte fundamental de nuestro trabajo es el seguimiento de las adopciones para comprobar que el gato o gatos, está perfectamente adaptado a su nueva familia, está bien cuidado y es feliz.
Nos gusta mucho que nuestros adoptantes nos manden fotos y vídeos de los que, seguimos pensando, son nuestros gatos. Por mucho tiempo que pase, por muchos casos que salgan, cada voluntario se acuerda sin excepción de los gatos que ha dado en adopción a familias responsables. Siempre les echamos de menos, siempre serán una parte de nosotros y nos encanta verlos tan felices!
Hola,
Hola!! Sóm l'Anna i el Isaac i ja fa més de dos anys que vem adoptar a la fosca!! Quan ens la van portar a casa tenia 4 mesos i estava molt espantada pero poc a poc ens va agafar confiança i ara sempre esta amb nosaltres per que li fem mimos i joguem amb ella. Es una gateta feliç, molt alegre i joganera!!! Es la princesa de la casa i estem encantats amb ella!!!
Sally y Thor son dos hermanos que llegaron desde DeGats a nuestro hogar cuando ya contaban con un año de edad. Desde
el primer día se hicieron con nuestra casa y con nuestros corazones. Acaban de cumplir su tercer año de edad y el segundo con nosotros. Son guapísimos, todo amor y pelos. Se quieren un montón y dan y reciben
cantidades ingentes de cariño. Para nosotros para siempre!!
Desde muy pequeño he sido un gran amante de los gatos. En casa de mis padres siempre ha habido perros y gatos, pero yo siempre tenía debilidad por los felinos y tengo que decir que el
"sentimiento" era recíproco.
Cuando me vine a vivir a Barcelona, añoraba tener cerca un gato, pero no lo pude hacer realidad hasta que me fui a vivir sólo hace unos cinco años. Entonces no dudé ni un segundo en adoptar uno.
Contacté con Helena y me dijo que tenía un gato negro de 4 meses... Justo lo que necesitaba.
Paco y yo tardamos en hacernos amigos el tiempo justo que necesité para ir a la nevera a buscar una loncha de pavo... ;) desde entonces somos inseparables. Hemos vivido dos mudanzas, una relación
sentimental y una ruptura. Paco tiene facilidad para el sobrepeso y odia tener que estar siempre a dieta. Le gusta viajar en avión, pero no en taxi... Le gusta morder los cordones de los zapatos,
hacer la "croqueta" en el sofá y saltar sobre las sábanas blancas de la cama. Le gusta gritarme al oido cuando tiene hambre y pasarse horas cotilleando a las vecinas desde nuestro balcón del
Raval. Es elegante y presumido, le gustan los espejos y los perfumes de Tom Ford... pero sobre todo, Paco, es mi compañero de vida.
Por muchos años!
Soy Alejandra, mama de Litus y Fleming :)
Mi historia con estos comienza cuando fallece un gatito que tenia. Vi una foto en una farmàcia en frente de la universitat de Barcelona. Se adoptaban juntos y fue lo mejor que me paso. Hace 5 años nos dan alegria y compañia :)
Gracias a vosotros por poner estos petarditos en mi camino!
Un beso grande y felicitaciones por el trabajo que haceis. Yo ayudo por mes y en los eventos tb!
Hace 13 años que disfruto del amor de Erba, una tricolor adoptada que ha sido un gran apoyo para mi. Hace 4 años decidimos adoptar a Truc, buscábamos un gatete que le hiciera compañía a Erba y en Degats encontramos a este pelirojo seductor. Es el gato más dócil, tierno y cariñoso del mundo, aunque Erba y él no se hacen mucho caso debido en parte a su diferencia de edad. Como Truc tiene mucha energía, decidimos adoptar un tercero para que jugara con él. Así llegó Flora en verano de 2014, gracias también a Degats. Una belleza que se ha convertido en la sombra de Truc, no se despega de él, y Truc encantado de tenerla: la lava, le enseña a jugar al escondite... Estamos enamorados de nuestros tres gatos! Unas fotos...!
Hola!
Sóc l'Anna Maria Veà. Tinc una gateta adoptada amb vosaltres i us explicaré una mica la història.
La Nina (abans Lola), va arribar a casa fa 2 anys. Venia d'una casa d'acollida que la tenian perque els seus primers amos no la volian per "problemas d'alergia". Tenia 9 mesos quan la
vam adoptar i era una gateta preciosa. Desde el primer moment es va adaptar perfectament. Semblava que sempre hagués viscut aquí. Va dormir amb nosaltres desde el primer dia. Es
supercariñosa y mólt bona. S'ha convertit en la reina de la casa y nosaltres estem mólt contents de tenir-la.
Una abraçada per tots el voluntaris que sou fantàstics i excel-lents persones.
Soy Betty, antes Babu, y me encontraron en un aparcamiento. Estuve en una casa de acogida con una pareja muy maja y luego Montse me llevó a su casa. Pero mis curitas no terminaron aquí. Tuvieron que operarme de un tumor y gracias a Carmen, la persona que me descubrió en el aparcamiento, y a los gateros, me llevaron a un veterinario. Allí estuve recuperándome unos días y luego volví a casa de Montse. Empezaba yo a estar tranquila cuando mi amiga decidió cambiar de piso y no imagináis lo que fue aquello: cajas, ruidos, hombres moviéndose por el piso como si fuera suyo, albañiles y fontaneros, en fin, que estuve escondida en una habitación durante unos días. Pero ahora todo esto se ha terminado y he engordado un poco porque soy caprichosa con las latitas de comida. Tengo mi habitación, mis mantas, mi alfombra para las uñas y todo lo que necesito. Además, me pego tales siestas en la falda de Montse que le dejo las piernas echas un desastre. Para compensarla le hago mimos, eso sí, un poco babositos, pero ella no se queja. Saludos, amigos.
Tengo 2 peludetes, gata y gato, ambos criados por Bea.
La gata nació el 7 julio 2009 en casa de Bea (en Gracia) que recogió a su madre de la calle ya preñada, Bea le puso Lucía pero mi hija la rebautizó como Arwen (la princesa elfo del señor de los anillos, de estreno aquel año). Es sumamente cariñosa, dócil a no poder más y más que parlanchina, lo cuenta todo. Y no lo digo yo sólo por amor de “madre”, es que la familia y amigos lo han podido notar. Evidentemente, sabe pedir comida, pero también te pide le pongas su sillita de cara al sol en un lado del balcón por la mañana y después de comer se coloca en el otro lado a maullar para que le traigas el silloncito. Si la caja de arena tiene caca te viene a buscar y haciendo viajes arriba y abajo hasta el cajón te va diciendo lo limpies, porque si no, no entra. Y así muchas más cosas, los sonidos de maullar son para cada tema diferentes. Es la de la foto blanca con capa gris y una manchita gris en la nariz.
El gato nació hacia el 15 abril 2013, encontrado dentro de una bolsa atada en un contenedor de basura en Santa Eulàlia de Ronsanes junto con sus 5 herman@s (se creían era una criatura humana lo que lloraba). Según me contó Bea el veterinario dijo tendrían unos 2 días (por aquello de los ojos cerrados). Murieron 3 pero 2 hembras y él salieron adelante (después de pulmonías y otras peripecias). Bea me pasó fotos de los chiquitines del antes y después, que pena, y cómo se pusieron de bien con sus cuidados. Las dos hembras se las quedó una pareja creo argentina y nosotros a Teo, le mantuvimos el nombre que le dio Bea porque Teo es un personaje de libros infantiles(un niño travieso pero con cara de pánfilo) que mi hija seguía muy cerca cuando era pequeñita, y este gato es como el personaje de los libros. Tremendo haciendo maluras, siempre bufándome y sin embargo a ratos te busca para que le acurruques y le hagas su ración de mimos. Es de raza siamés con unos ojos preciosos.
Los dos se quieren mucho y están siempre juntitos, se lamen y se ponen a dormir muchas veces en el mismo sillón. Eso sí, Teo siempre le roba la comida a Arwen y ésta es tan buena que viene a contármelo con voz de pena en vez de plantarle cara a Teo.
Hace 4 años adopté un cojito siamés, Doom, que nos costó mucho adaptarlo ya que tiene muchos traumas y es miedoso. Pero ahora ya me espera cuando vuelvo a casa y me llama si quiere mimos. Aquí os
dejo unas fotillos!
Nosotros adoptamos a "Roquetas" mediante ustedes cuando tenía 2 ó 3 meses. Hemos de confesar que le hemos modificado el nombre y visto lo visto, y como se ponía a comer de pequeña, le llamamos "Croketa" . jejeje,
Ha sido lo mejor de nuestros últimos años en Barcelona, es una gata atípica, y superjuguetona. YA Croke tiene cerca de
2 años y varios meses y se ha vuelto gigante!,
Nos vinimos a Gran Canaria (de vuelta a casa) hace un año y Croke ha aceptado el cambio perfectamente. Vivimos en un ático dónde el sol entra por todos los rincones y la señorita se pega unos baños de sol que da envidia! ajajajaj....
Una vez aquí y para que Croke no se estresara por el vuelo y tanto cambio, decidimos adoptar a otra gatita, casi salía en las mismas condiciones que Croke, puesto que también tuvo suerte de caer en nuestro hogar...
Ahora las dos se lo pasan pipa! no paran de correr, rodar, limpiarse una a la otra... es un pasada... se hacen mucha compañía.
La pequeñaja se llama Sardina xD... os mando dos fotos de croke, en la que una está muy agusto tirada en el puff, y en la otra foto, como decimos nosotros que nuestra Croke es una señorita de ciudad muy refinada. ( el collage es para que también conozcan a Sardina y comprueben lo mucho que se quieren).
Muchas gracias por vuestra labor, Croke fue mi primer gato con 29 años, y sinceramente, ha sido muy importante para mi y lo seguirá siendo.
En Gran Canaria, se abandonan muchos gatitos, mi pueblo está lleno de gatos callejeros y las protectoras estan desbordadas, así que les echamos una manos con lo que podemos.
Lara & Ivón.
Muntsa
En abril hará dos años que adoptamos a Lupo, sin lugar a dudas, la mejor decisión que hemos tenido. Llego en un momento difícil para nosotros y lleno nuestro hogar de risas y juegos. Siempre ha sido un perro muy inteligente, cabezón pero inteligente. Nuestra experiencia como adoptantes ha sido tan buena que en noviembre del mismo año adoptamos a Bravo (en otra protectora). Lupo lo acogió desde el mismo momento que se vieron, le cedió todos sus juguetes y le enseño todo lo que el ya sabía. Es un amigo genial, le encanta dormir e ir a la playa, es un nadador excelente. Con estas humildes palabras quiero animar a todo el que lea esto a adoptar, es una experiencia maravillosa. Muchas gracias a DeGats por hacerlo posible y sobretodo a Lorena por salvarle la vida a nuestro pequeño Lupo.
Roc i Bru han sido adoptados juntos este año. Ahora tienen una mega terraza para ellos sólos debidamente protegida, y no se cansan de recibir mimos.
Ardi y Puck, dos hermanitos adoptados juntos en 2013. Siguen queriéndose mucho y se hacen compañía, no se aburren nunca.
Nina fue adoptada por una señora que tenía otro gato y con los meses de repente se dió cuenta de que no podía mantenerla. Tuvo que estar unos días en una jaula mientras se recuperaba de la esterilización y encontrábamos casa para ella. Ahora está en acogida pre adopción. Como pinta que se lleva muy bien con su nuevo amigo, tendremos un final feliz para ella.
Te i Café en su salsa!
Cora y Mia fueron adoptadas en 2013. Las tiraron a la basura junto con el resto de hermanos, sólo sobrevieron ella y Teo que también fue adoptado. Ahora se llaman Kalhesi y Milonga y son las gatitas más preciosas y cariñosas del mundo. Su mamá Carolina está muy feliz con este par de soles de en casa.
Topacio, el gatito gris y blanco, fue abandonado por su madre cuando sólo tenía un mes. Se pasó una noche entera maullando seguramente por el hambre y el frío. Una chica nos dio el aviso y nos hicimos cargo de él. Ahora vive con su amigo Bigui y es muy feliz con sus nuevos papis, Jessica y Luis.
Fumanchú apareció en una de nuestras colonias controladas un día de repente. Estaba tan asustado que nos costó casi dos semanas ver lo sociable que era. Después de un año en una casa de acogida por fin fue adoptado y ahora es super feliz con su mamá Helena.
Compra en Amazon accediendo desde esta imagen y nos donarán un % de tu gasto para los michis!
DeGats es una de las entidades adheridas a Plataforma Gatera. Nos unen unos principios comunes por la defensa de los derechos de los animales y en pro de la defensa de la vida.